تعداد بازدید: 87
یکی از سروده های عاشقانه شکسپیر یا شاعر دیگری را به خاطر بسپارید و در حالی که در باغ گلی نشسته اید, برایش از حفظ بخوانید. به طور ناگهانی و بی مقدمه خواندن شعر را شروع نکنید با حالت شوخ طبعی به او بگوید آیا الان زمان خوبی نیست که برایت شعر عاشقانه بخوانم؟ او احتمالا می گوید بله و انتظار دارد که شما با چنین کلماتی آغاز کنید: گلهای رز سرخ رنگ....در عوض شما به چشمانش نگاه کنید لبخند بزنید و در حالی که به آرامی صورتش را نوازش می کنید، شعر را برایش بخوانید: آیا تو را با یک روز تابستانی مقایسه خواهم کرد؟ هنر تو دوست داشتنی تر و دلپذیرتر است. بادهای خشن حتما غنچه های ظریف را خواهند لرزاند و خانه های ییلاقی مدت کنی را در اجاره خواهند بود. گه گاه چشم های فروزان آسمان می درخشد. و زمانی می رسد که انوار طلایی خورشید رنگ می بازند. اما تابستان ابدی هرگز کم نور نخواهد شد. تا زمانی که انسان ها نفس می کشند و چشم ها می بینند و تا زمانی که زندگی هست و به تو زندگی می بخشد دوستت دارم و هرگز گرمای محبتت را از یاد نخواهم برد.
